Allah

خدایا...

ابراهیمی بفرست

تا تیشه بر دست

بشکند بت های زمانه ام را...

ایوبی بفرست

تا دیکته کند برایم صبر را...

یونسی بفرست

تا بیاموزم از او

آغاز دوباره ی زندگی را...

و موسی یی بفرست

که بشکافد دل دریای طوفان زده ی عمرم را...

خدایا...

مرا دوباره متولد کن...

یک شبی مجنون نمازش را شکست

بی وضو در کوچه لیلا نشست

 عشق آن شب مست مستش کرده بود

فارغ از جام الستش کرده بود 

سجده ای زد بر لب درگاه او 

پر زلیلا شد دل پر آه او 

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای 

بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای 

وندر این بازی شکستم داده ای 

نشتر عشقش به جانم می زنی 

دردم از لیلاست آنم میزنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن 

من که مجنونم تو مجنونم مکن 

مرد این بازیچه دیگر نیستم 

این تو و لیلای تو ... من نیستم 

گفت: ای دیوانه لیلایت منم

در رگ پیدا و پنهانت منم 

سال ها با جور لیلا ساختی 

من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم

صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آوارهء صحرا نشد 

گفتم عاقل می شوی اما نشد 

سوختم در حسرت یک یا ربت 

غیر لیلا برنیامد از لبت 

روز و شب او را صدا کردی ولی

دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سرمیزنی 

در حریم خانه ام در میزنی 

حال این لیلا که خوارت کرده بود 

درس عشقش بیقرارت کرده بود 

مرد راهش باش تا شاهت کنم

صد چو لیلا کشته در راهت کنم

من ومعبودم

گفتم: خسته ام
        گفت: لاتقنطوا من رحمة الله
                                        از رحمت خدا نا امید نشوید(زمر/53)
گفتم: انگار، مرا فراموش کرده ای!
        گفت: فاذکرونی اذکرکم
                                       من را یاد کنید تا یاد شما باشم(بقره/152)
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟
        گفت: و ما یدریک لعل الساعة تکونقریبا
                                       تو چه میدانی! شاید موعدش نزدیک باشد (احزاب/63)
گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای منِ کوچک خیلی دوراست! تا آنموقع چه کار کنم؟
        گفت: و اتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله
                                              کاراهایی که به تو گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم                                                                                         کند(یونس/109)
گفتم: خیلی خونسردهستی! تو خدایی و صبور! من بنده ات هستم و ظرفصبرم کوچک است... یک اشاره کنی تمام است !
        گفت: عسی ان تحبوا شیئا و هو شرلکم
                                         شاید چیزی که تو  دوست داری، به صلاحت نباشد (بقره/216)
گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل... اصلا چطور دلت می آید؟
        گفت: ان الله بالناس لرئوف رحیم
                                         خدا نسبت به همه ی مردم - نسبت به همه – مهربان است (بقره/143)
گفتم: دلم گرفته
        گفت: بفضل الله و برحمته فبذلکفلیفرحوا
                                        مردم به چه دلخوش کرده اند؟!( باید  به فضل و رحمت  خد ا شاد  باشند                                                                                            (یونس/58)
گفتم: اصلا بی خیال! توکلت علی الله.
        گفت: ان الله یحب المتوکلین
                                       خدا آنهایی را که توکل می کننددوست دارد (آل عمران/159)
گفتم: خیلی چاکریم!
                       ولی این بار، انگار گفتی: حواست را خوب جمع کن! یادت باشد که:
       گفت: و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به وان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره
                                      بعضی از مردم خدا را فقط به زبان عبادت می کنند. اگه خیری بهآنها برسد، امن و                         آرامش پیدا می کنند و اگر بلایی سرشان بیاید تا امتحان بشوند، روگردان خودشان در دنیا و                                                                  آخرت ضرر می کنند (حج/11)

گفتم: چقدر احساس تنهایی می کنم  
        گفت: فانی قریب
                                        من که نزدیکم (بقره/۱۸۶)
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم... کاش میشد به تو نزدیک شوم
        گفت: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القولبالغدو و الأصال
                                             هر صبح و عصر، پروردگارت را پیش خودت، با خوف و تضرع، و با                                                                            صدایآهسته یاد کن (اعراف/۲۰۵)
گفتم: این هم توفیق میخواهد!
        گفت: ألا تحبون ان یغفرالله لکم
                                                     دوست ندارید خدا شما را ببخشد؟! (نور/۲۲)

گفتم: معلوم است که دوست دارم مرا ببخشی
        گفت: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
                                         پس از خدا بخواهید شما را ببخشد و بعد توبه کنید (هود/۹۰)
گفتم: با این همه گناه... آخر چه کاری میتوانم بکنم؟
        گفت: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
                                                   مگر نمی دانید خداست که توبه را از بنده هایش قبول می کند؟!) توبه/                                                                                          ۱۰۴)
گفتم: دیگر روی توبه ندارم
        گفت: الله العزیز العلیم غافرالذنب و قابل التوب
                                           ولی خدا عزیزو دانا است، او آمرزندهی گناه است وپذیرنده ی توبه (غافر/                                                                                       ۲-۳)
گفتم: با این همه گناه، برای کدام گناهم توبه کنم؟
        گفت: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
                                            خدا همه ی گناه ها را می بخشد (زمر/۵۳)
گفتم: یعنی اگر بازهم بیابم؟ بازهم مرا می بخشی؟
        گفت: و من یغفر الذنوب الا الله
                                       به جز خدا کیست که گناهان را ببخشد؟ (آل عمران/۱۳۵)
گفتم: نمی دانم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم می آورم! آتشممیزند؛ ذوبم میکند؛ عاشق میشوم! ... توبه میکنم
        گفت: ان الله یحب التوابین و یحبالمتطهرین
                                          خدا هم توبه کننده ها و هم آن هایی که پاک هستند را دوست دارد)بقره/۲۲۲)

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک
                       گفت: الیس الله بکاف عبده
                                                          خدا برای بندگانش کافی نیست؟(زمر/۳۶)
گفتم: در برابر این همه مهربانیت چه کار می توانم بکنم؟
        گفت:یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة واصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمؤمنینرحیما
                                      ای مؤمنین! خدا را زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. اوکسی ست که خودش و فرشته هایش بر شما درود و رحمت می فرستند تا شما را از تاریکی ها بهسوی روشنایی بیرون بیاورند. خدا نسبت به مؤمنین مهربان است. (احزاب/۴۱-۴۳)

گفتم: هیچ کسی نمی داند در دلم چه می گذرد
        گفت: ان الله یحول بین المرء و قلبه
                                           خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال/24)
گفتم: غیر از تو کسی را ندارم
        گفت : نحن اقرب الیه من حبل الورید
                                         ما از رگ گردن به انسان نزدیکتریم (ق/16)
گفتم...:
               گفت...: 

از خدا خواستم…

از خدا خواستم تا دردهايم را از من بگيرد،
خدا گفت:
رها کردن کار توست. تو بايد از آنها دست بکشی.

از خدا خواستم تا شکيبايی‌ام بخشد،
خدا گفت:
شکيبايی زاده رنج و سختی است.
شکيبايی بخشيدنی نيست، به دست آوردنی است.

از خدا خواستم تا خوشی و سعادتم بخشد،
خدا گفت:
من به تو نعمت و برکت دادم، حال با توست که سعادت را فراچنگ آوری.

از خدا خواستم تا از رنج‌هايم بکاهد،
خدا گفت:
رنج و سختی، تو را از دنيا دورتر و دورتر، و به من نزديکتر و نزديکتر می‌کند.

از خدا خواستم تا روحم را تعالی بخشد،
خدا گفت:
بايسته آن است که تو خود سر برآوری و ببالی
اما من تو را هرس خواهم کرد تا سودمند و پر ثمر شوی.

من هر چيزی را که به گمانم در زندگی لذت می‌آفريند از خدا خواستم
و باز گفت:
من به تو زندگی خواهم داد، تا تو خود از هر چيزی لذتی به کف آری.

از خدا خواستم ياری‌ام دهد تا ديگران را دوست بدارم، همانگونه که آن‌ها مرا دوست دارند.
و خدا گفت:
آه، سرانجام چيزی خواستی تا من اجابت کنم!

از كسانی كه

از من متنفرند ممنونم، آن ها مرا قوی تر میكنند.
از كسانی كه

من را دوست دارند ممنونم، آن ها قلب مرا بزرگ تر میكنند.
از كسانی كه

با من میمانند ممنونم، آن ها به من معنای واقعی دوست را نشان میدهند.

از كسانی كه

مرا ترك میكنند ممنونم، آنها به من می آموزند هیچ چیز تا ابد ماندنی نیست.

مـلـکـا

ملكا ذكر تو گویم كه تو پاكی و خدایی
نروم جز به همان ره كه توام راهنمائی

 
همه درگاه تو جویم، همه از فضل تو پویم
همه توحید تو گویم كه به توحید سزائی

تو زن و جفت نداری، تو خور و خفت نداری
احد بی‌زن و جفتی، ملك كامروایی

نه نیازت به ولادت، نه به فرزندت حاجت
تو جلیل الجبروتی،‌ تونصیر الامرایی[1]

تو حكیمی، تو عظیمی، تو كریمی، تو رحیمی
تو نماینده فضلی، تو سزاوار ثنائی

بری از رنج و گدازی، بری از درد ونیازی
بری از بیم و امیدی، بری از چون و چرائی

بری از خوردن و خفتن،‌بری از شرك و شبیهی
بری از صورت و رنگی، بری از عیب و خطائی

نتوان وصف تو گفتن كه در فهم نگنجی
نتوان شبه تو گفتن كه تو در وهم نیایی

نبُد این خلق و تو بودی، ‌نبود خلق و تو باشی
نه بجنبی نه بگردی، نه بكاهی نه فزایی

همه عزی و جلالی، همه علم و یقینی
همه نوری و سروری، همه جودی و جزایی

همه غیبی تو بدانی، ‌همه عیبی تو بپوشی
همه بیشی تو بكاهی، همه كمّی تو فزایی

احدٌ لیس كمثله، صمدٌ لیس له ضدّ
لِمَنْ المُلك[2] تو گویی كه مرآن را تو سزایی

لب و دندان «سنائی» همه توحید تو گوید
مگر از آتش دوزخ بودش روی رهایی[3]

[1] . جلیل الجبروت ـ نصیر الامرا: ای خداوندی كه در قدرت شكوهمند و توانمند و یاور فرمانروایان الهی و پیامبران رحمت می‌باشی.
[2] . لِمَنْ المُلك: جزئی از آیه شریفه 17 از سوره مباركه مؤمن (غافر): «... لمن الملك الیوم لله الواحد القهار: (در روز قیامت كه همه پنهانیها آشكار شود و نیك و بد خلق پدید آید) (در آن روز سلطنت عالم با كیست؟ با خدای قاهر منتقم یكتاست.)
[3] . . دیوان حكیم سنایی غزنوی، به سعی و اهتمام مدرس رضوی استاد دانشگاه، از انتشارات كتابخانه سنائی، تهران،ذ ص 602.

سنائي غزنوي

 God

Grant me the serenily to accept things

I can not change courage to change things

I can and wishdom to know the difference.

خداوندا آرامشی عطا فرما

تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم تغییر دهم

وآنچه راکه می توانم

ودانشی که تفاوت این دورا بدانم .

نامت چه بود؟؟؟                                                                                                      
آدم...   

...

 عشق مهیا است و تو آن را پس می زنی

 رنگ فقط رنگ خدا